Czyż nie piękniejsza nasza poczciwa brzezina,
Która jako wieśniaczka, kiedy płacze syna,
Lub wdowa męża – ręce załamie, roztoczy
Po ramionach do ziemi strumienie warkoczy,
Niema z żalu postawą jak wymownie szlocha.
[Adam Mickiewicz - "Pan Tadeusz"]
 |
| Brzoza [Birch] | Sony A700 | 16-105/3,5-5,6 | ISO 200 | 100 mm | f/7,1 | 1/500 s | |
Cudo! I ta metaforyczność samotnego drzewa na tle niekończących się gór.
OdpowiedzUsuńStark beauty. Lonely scene. One stands alone.
OdpowiedzUsuńświetne.
OdpowiedzUsuńPiękne! Chętnie zobaczyłabym tą brzózkę w jesiennej szacie.
OdpowiedzUsuńTus últimos trabajos son muy buenos!!!..."Tunel" es una gran fotografía, felicidades!!!
OdpowiedzUsuńUn gran abrazo, Jarek...y muchas gracias, amigo!!! ;)
The tree may be alone, but on the other hand has a stunning view.
OdpowiedzUsuń